A escena definitiva, a que da sentido á película é a confesión final de Pi, diante dos investigadores. Dúas historias, a mesma causa e os mesmos efectos, unha crible e outra incrible.
A primeira historia de Pi é unha fábula e, coma todas as fábulas está representada por animais pero baseada na condición humana. Catro animais nunha barca, dous herbívoros e dous carnívoros, a verdadeira oposición da natureza, e entre eles Pi, o ser humano que debe loitar para sobrevivir. A dicir de Nietzsche o ser humano fuxe da verdade cando é desagradable e perigosa.
Tamén á verdade aspira o ser humano meramente en tal sentido limitado: apetece as consecuencias agradables, positivas, da verdade; non lle interesa o coñecemento puro, sen consecuencias, sendo incluso hostil ás verdades susceptibles de surtir efectos prexudiciais e destrutivos. Nietzsche: De verdade e Mentira en Sentido Extramoral,
Por qué inventaría Pi esa historia? A que realidade intenta non enfrontarse?
A segunda historia só pode ser contada a través da bágoas. Pi nárras coma se fose unha mera alternativa, non real do que sucedeu para conformar aos seus interrogadores. E eles rematan por coincidir con Pi e non reflicten esta última historia no seu informe. Semella que fora o seu protagonista o que puidera decidir cal era a verdade, coma si fora só o ser humano o que puidera botar luz sobre a realidade.
O real non nos chega, sostennos, impúlsanos, limítanos y e danos ás, pero non nos basta. A intelixencia inventa sen parar posibilidades reais, que non son fantasías senón ampliacións que a realidade admite cando a integramos nos nosos proxectos. O mar, grande obstáculo, pode converterse en medio de comunicación (…) A realidade enteira queda en suspenso agardando que o ser humano remate por darlle luz. J.A. Marina: Ética para náufragos
Por iso Pi pregunta ao escritor con cal das dúas versión se quedaría. Parece pensar que é unha cuestión de elección, como se as cousas foran o que son e ao mesmo tempo o que poden ser. O mesmo que o ser humano que é un ser híbrido entre as súas propiedades reais e as súas posibilidades, entre a realidade e o desexo.
E tí que historia consideras verdadeira? Cales son as sinais de identidade que a fan mellor historia: a beleza, a coherencia, a verosimilitude, a experiencia...?
